വർണങ്ങൾ

മനസെന്ന മനിവീണയെ ശ്രുതിചേർത്ത് വച്ച്
കൊതിച്ച വിരലുകളെയും കാത്ത്
ഉറങ്ങികിടന്നത്
ഒരു സ്പർശനം കൊണ്ടുമാത്രം
മഴയായ് പൊഴിയുന്ന
സ്വരരാഗവർണങ്ങൾ ഹൃദയത്തിൽ ഉറഞ്ഞത്‌
ഇനിയും മീട്ടാത്ത വീണയെ
വിടരാത്ത മോഹമലരുകളായ്
കാലമേ നീ അറിയുക .
എനിക്ക് ഇനി സുഷുപ്തി ....