ജീവിതം

അയുസ്സിനറ്റതു നീന്തികടക്കാൻ
കാതങ്ങളേറെ ഇനിയും ബാക്കി
ഏറെമടുതൊരു ജീവിതയാത്ര
പിന്നെയും പിന്നെയും പുണർന്നുരങ്ങുന്നുഞ്ഞാൻ

എന്നും പിണങ്ങുന്ന നിദ്രാദേവി
വാണരുളീടുന്ന കല്ലമ്പലം
ചവിട്ടി തകർതുഞ്ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു

സ്നേഹസ്മിതങ്ങൾ തൻ ആത്മാക്കളെ
കുഴിവേട്ടിമൂടിയ ശവപറമ്പിൽ
ഓടിനടന്നുഞ്ഞാൻ ഭ്രന്തനെപൊൽ.
കാപട്യം തീണ്ടാത്ത മുഖം മൂടിക്കായ്‌
ഓരോ കുഴിയും ഞാൻ മന്തിനോക്കി

മജ്ജയും മാംസവും ഇഴുകിഅകന്ന
അസ്ഥികളപ്പോഴും പുഞ്ചിരിച്ചു

മണ്ണേറ്റുവാങ്ങിയ കാപട്യങ്ങൾ
ഇനിയും പിറക്കും നവജാത ശിശുക്കളായ്

കാപട്യ പുഴതൻ കല്ലോലങ്ങളിൽ
തടയുന്നു വീഴുന്നു ഒഴുകുന്നു പിന്നെയും ജീവിതം ...