പുതിയകാലം

പൊഴിഞ്ഞുവീഴുന്ന ഓരോ നിമിഷവും മഴതുള്ളികളാണ്
അവ മണ്ണിലൂടെ , മനസിലൂടെ ഹൃദയങ്ങളിലൂടെ മായാസരിത്തുകളായി
..
ഭൂതകാലത്തിന്റെ നിഘുടമായ ഗുഹാന്ധരങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകിമറയുന്നു..

വർത്തമാനത്തിൽ ജീവിച്ചുകൊണ്ട് ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് ഓടിമറയാനും
ഭാവിയിലേക്ക് ചിറകടിച്ചുയരാനും മനസ് ..
അത് കവി പാടിയപോലെ മായ പ്രപഞ്ചമായ്  ,മന്ത്രികക്കുതിരയായ്
ഒരിക്കലും പിടിതരാതെ .....

ജീവിത രണാന്കണങ്ങളിൽ അഭിമന്യുവിന്റെ പകപ്പ്
മക്കൾ നഷ്ടപെട്ട അമ്മയുടെ അലമുറ
ഗുരുവിനെ എയ്തുവീഴ്ത്തി ചിരിക്കുന്ന പുതിയകാലത്തിന്റെ യുധരീതി
പടയോട്ടങ്ങൽക്കിടക്ക് മണ്ണിൽ പുതഞ്ഞ രധചക്രങ്ങൽ

അവസരം നഷ്ടമാക്കാത്ത സൂത്രശാലികൾ

ഇതിനിടയിൽ ദൈവരാജ്യം സ്വപ്നം കാണുന്ന ജീവിതങ്ങൾ
പണ്ടെങ്ങോ ഒരുപുഴയോരത്ത് നിന്ന് കേട്ട  ഗായത്രി
പവിത്രതയുടെ സഹ്യാദ്രിസനുവിൽ നിന്നും ഒഴുകി ഓർമയിൽ മറഞ്ഞ സൌപർണിക

ഇത് വേഗത്തിന്റെയും കണക്കുകൂട്ടലുകളുടെയും കാലം
അനുകരണങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റം
നമുക്ക് നഷ്ടമായത് കുറച്ചു നല്ല ഓർമ്മകൾ ...